Rodzaj tańca wywodzący się z lat 70-tych z Bronxu w Nowym Jorku. Stanowi nieodłączny element kultury hip hop.
Charakteryzuje się dużą liczbą elementów wymagających siły i sprawności. Wiele kroków wykonywanych jest na ziemi, często nie tylko rękoma i nogami, ale i całym ciałem. Tancerze breakdance to b-boy oraz b-girl (skrót od breakdance - boy i breakdance - girl).
ZACZNIJ TAŃCZYĆ JUŻ DZIŚ!
AGATA JUDKOWIAK
Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej w Poznaniu, dyplomowana Tancerka i Pedagog, certyfikowana Instruktorka Tańca, laureatka nagrody Osobowość Kultury 2018, autorka wielu choreografii nagradzanych na konkursach krajowych i zagranicznych, tancerka Teatru Tańca Fleks Step.
Przygodę z tańcem rozpoczęła już w przedszkolu, dalej swoje umiejętności doskonaliła w Grupie Baletowej „Gwiazda” w Ostrowie Wielkopolskim, skąd poszła do Szkoły Baletowej w Poznaniu.
TECHNIKI
Nowoczesny styl tańca wywodzący się z Nowego Jorku. Zaliczany jest do grupy street dance.
Łączy w sobie wiele technik. Charakteryzuje go izolacja górnej części ciała, ale i konieczność zachowania płynności w wykonywaniu określonych ruchów. Ważny jest też feeling - wyczucie rytmu. Mimo, iż hip hop jest swobodnym stylem tańca, ma on podstawowe kroki taneczne.
Dziedzina sportu lub sztuki cyrkowej charakteryzująca się wysokimi pod względem trudności ewolucjami, przekraczającymi przeciętne umiejętności człowieka.
W zakres trenowanych elementów gimnastycznych wchodzą m.in. przewroty, mostki, gwiazdy, szpagaty, salta oraz stanie na głowie i na rękach.
Ta widowiskowa dyscyplina wypracowuje siłę i sprawność.
Układy rytmicznych ruchów ciała, odpowiadające powstającym spontanicznie pod wpływem bodźców emocjonalnych lub świadomie wyrażającym pewne stany psychiczne porzebom, skoordynowane zazwyczaj ze zrtymizowaną muzyką. Zestawienie technik tańca użytkowego takich jak: disco, latino, rock'n'roll ćwiczone do znanej i lubianej muzyki dostosowanej do wieku oraz upodobań uczestników zajęć Nauka etiud tanecznych przeplatana zabawami muzyczno-ruchowymi.
Technika wywodząca sie z epoki renesansu. Propagowana przez króla Ludwika XIV. Skodyfikowana przez Carlo Blasisa, rozwinięta w epoce romantyzmu, w której to tancerki zaczęły tańczyć na czubkach palców w charakterystycznych dla tej techniki butach o nazwie pointy. Technika wymagająca pełnej kontroli nad ciałem, którego zadaniem jest wykonywanie elementów wymagających siły, równowagi i elastyczności. W stylu tym ważne jest trzymanie się zasad, odpowiednie ustawianie stóp i rąk oraz praca nad rozciągnięciem ciała. Terminologia tańca klasycznego jest w języku francuskim.
Styl tańca zapoczątkowany na przełomie XIX i XX wieku, przez afrykańskich niewolników. Jest gatunkiem zawierającym w sobie elementy baletu, tańca modern oraz tańca akrobatycznego. Podstawą są w nim dwa elementy: rytm i policentryzm. Jest to technika tańca, wymagająca rozciągniętego ciała oraz siły i ekspresji wykonania. W tym stylu ważne są izolacje czyli niezależne poruszanie poszczególną częścią ciała. Taniec jazzowy ma bardzo wiele odmian: broadway jazz; lirycal jazz; modern jazz; latin jazz. Za najbardziej charakterystyczne miejsce dla tańca jazzowego uznaje się Stany Zjednoczone, a dokładnie Manhattan i ulicę Broadway, gdzie mieszczą się liczne teatry stanowiące centrum kulturalno-rozrywkowe USA.